จตุคันธชาติ...กลิ่นจากพุทธกาล(1/2) กลิ่นจากพุทธกาล (1/2) จากนิตยสาร “ ดิฉัน ” (30เมษายน2557)        คอลัมน์       เป็นหู เป็นตา โดย            ศิเรมอร อุณหธูป                   พริ้งพราวด้วยหมู่ไม้                  หอมหวาน           หญ้าฝรั่นจันทร์กระวาน                      ชะลูดเลื้อย           กฤษณาโกดกำยาน                          ขอนดอก           กลิ่นกระหลบอบเจื้อย                       ทั่วทั้งเนินไศล     คราที่ฉันได้กลิ่นหอมพิเศษหากพันลึกนักยามนี้ ไม่บทกลอน ของท่านหนึ่งท่านใดที่เกี่ยวคล้องกับดอกไม้นานาพันธุ์มักผุดเผย เข้ามายังห้วงใจ...ร่ำไป   ครานี้จากโครงสุภาษิตพระนิพนธ์   พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นวิวิธวรรณปรีชา คลอล้อเข้ามา ในความรู้สึก      ร้านเล็กๆ “เทวิกัญญ์” ยังแอบซ่อนน้ำปรุง เทวิกัญญ์ สูตร สำคัญไว้อีกสิ่ง เพิ่งปรุงเสร็จใหม่หมาด น้ำนี้สุขุมละเอียดอ่อน ราวกับ “เอาอมฤตมารินรด” กล่อมกลิ่นดอกไม้กลั่นจนกรุ่นกำจาย หอมตรลบอาบอวล ชวนเคลิ้ม บางคราวได้ความรู้สึกราว...ลอย ฟ้ามาในเวหน      ผู้ปรุงเป็นนักประพันธ์เพลง Orchestral Music เคยเล่นดนตรี ประจำวง Bangkok Symphony Orchestra มาก่อน เพลงชื่อ Ruth ของเขาที่แอบแต่งไว้ ยังไม่ได้เคยเผยที่ไหน หนักแน่น หากพริ้งพราวราว...ลอยฟ้ามาในเวหน เช่นเดียวกับน้ำปรุง “กลิ่นจตุคันธชาติ” และ “Siam Jasmin” สองกลิ่นซึ่งทำให้ ผู้หญิงอย่างฉันลืมน้ำหอมทุกกลิ่นในโลก ยกเว้น ‘ Quelque Fleur’ น้ำหอมฝรั่งเศสสมัยน้ายังสาวและ ฉันยังเด็ก      ดอมดมจตุคันธชาติ-กลิ่นจากพุทธกาล พลางเปิดเพลงชื่อ Ruth ของเขาสดับไปด้วย โอ้ โลกภายใต้กลิ่นและเสียงจากการ รังสรรค์ของชายคนเดียวกันช่างพิเศษในครรลองอารมณ์ หมาย ถึงในครรลองอารมณ์ของผู้หญิงอย่างฉันเท่านั้นนะคะ ไม่ได้หมาย ถึงใครอื่นที่อยู่นอกเหนือ          ถ้าหากคุณมีอารมณ์ร่วมในแบบฉัน รู้ว่าเขาคิด-สร้างดนตรี จากกลิ่นน้ำปรุงจตุคันธชาติ และกลิ่น Siam Jasmin ขึ้นมา ด้วยเล่า เพื่อประกอบการใช้แตะแต้ม การละเลียดลึก  เพื่อเข้าถึงกลิ่นให้ถึงที่สุด ตรงปลายทางแห่งกลิ่น      อือม... มันอาจเป็นความอวลคว้างกลางฟ้า เป็นธรรมารมณ์ หรืออาจเป็นความรัญจวน ชวนเคลิ้ม เป็นแรงบันดาลใจสำหรับ การรังสรรค์สิ่งใหม่ เป็นการกล่อมรุนเบาๆก่อนหลับ มันอาจเป็น มิติลึกลับของความรู้สึก เป็นความบริสุทธิ์สะอาดหมดจด เป็นความพิสุทธิ์ของกลิ่นล้วนๆ อันเป็นธรรมแด่ผู้ใช้ เนื่องเพราะ ปราศจากการแซมแทรกกลิ่นที่ไม่เป็นธรรมชาติใดๆทั้งนั้น ซึ่งเป็นส่วน ‘ กดประสาท’        สำหรับฉันมันแทบเป็นทั้งหมดที่กล่าวถึง โดยเฉพาะเป็น แรงบันดาลใจให้ถ้อยคำเกิดท่วงทำนองปรากฏ *** ยังไม่จบนะคะ มีต่ออีก ตอนคะ ติดตามได้ในโพสต์หน้าคะ****